Anasız büyüdüm.
Ve babasız...
El kapılarında yetiştim.
Ayağım çarıksız,sırtım urbasız.
Yurtsuz derlerdi bana,
Böyle çağırırlardı beni.
Ve ben ilk kez;
Bu sözcükte tanıdım seni.
Dedim ya;
Açtım,açıktım.
Öksüzdüm,ufacıktım,
Bazen günlerce karnım doymazdı.
ama bunların hepsi birden;
Daha o çağda bile
Yurtsuzluk kadar koymazdı
Kayıt Tarihi : 2.7.2000 08:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!