Yurt Vermeyiz Düşmana Şiiri - Gülsen Dede

Biz ki toprağı yoğurup,
Taştan ekmeğini çıkaran!
Yokluğu berekete sürüp
Huzura hasat veren,
Toza bulanıp dişe diş;
En çetin kavgalardan
Barış çıkarmayı öğrenen
bu toprağın çocuklarıyken;
Kaç oyun bozar ki bu dirliği?
Başak sarısı günlerin
Gök mavisi düşlerinde uyanmışken
Kaç umutsuz gün çalar ki?
Efsunlu bağrın düşlerini...
insanca sevdalara uyanmışken;
Türkün,
Türkten başka dostu olmazı
Yedi düvelle cenkle
görmüş iken!
Bir avuç namerde vermeyiz yurdu...!
Ne demişti Aşık Şenlik
‘’Can Sağ iken Yurt Vermeyiz Düşmana’’