Yurt Penceresi Şiiri - Selcuk Arısoy

Soğuk bir kış akşamı yabancısı olduğum şehirde,
Yalnızlığa özlem katıyorum dudağımdaki en sevdiğim melodiyle.
Odama düşen ay ışığıyla seyrederken, düşen titrek kar tanelerini,
Sizden ayrılışım geliyor damla damla gözlerimin önüne.

Alışmak zor gelse de bu yabancı ayrılığa,
Mahzun ama gururla çalışan kardeşlerim geliyor aklıma.
Ne kadar çaba harcayıp gelsem de bu anıma,
Şimdi anlıyorum yaptığınız fedakârlığı, düğüm düğüm boğazımda.

Bırakıp gelirken sizleri, hiç sevmediğim ve sevemeyeceğim bu şehre,
Yakışmazdı elbet bana, getirmek adınıza bir leke.
Her ne kadar size karşı davranışlarımla kirletsem de ruhumu,
Şartsız sevginizle temizliyordunuz kızınızı ve oğlunuzu.

Odama düşen ay ışığı ile düşünürken perdelerdeki gizli yaşamları,
Seyrediyordum anılarıma ve hayallerime ortak sokak lambasını.
En zayıf düştüğüm anlarda getirince sizleri aklıma,
“Az kaldı.” Deyip daha güçlü kalkıyorum ayağa.