Yurt eylemişler kara topraği

YURT EYLEMİŞ LER KARA TOPRAĞI
Şöyle bir kabristan a varip baktimda,
Ne çok sevdiğim girmiş kara toprağa,
Herşey herkes dün gibi bugün gibi aklımda,
Tüm Sevenlerim, yurt eylemiş kara toprağı.
Yok olmuşlar Var olup yaratildiği toprakta..

Bir selam verdim aleykümselam diyen olmadı,
İsim isim seslendim de beni kimse duymadı
Kimleri yutmadi ki  bu kabirhane daha doymadı
Zengini fakiri ayirt eymeden koymuslar toprağa
Nice Yiğitler boylu boyunca uzanmış kara toprağa

Oyun musun oyuncak mısin eyyyy dünya,
Uykuda gördüğüm mü? Yoksa hayat mı rüya,
Rüya değilse ömür nasıl geçip gitti hangi ara
Nice insanlar yurt zannetmiş kara toprağı...
Soyum sülalem birer birer girmiş kara toprağa....

İsim yazan Bir taş, Bir avuç ta toprak sadece
Bedenler çürümüş bitmiş ruhlar hani nerede
Hoş bir seda, kalırsa.! sevmeyi bilen gönüllerde
O Çok sevenler de kucaklamiş kara toprağı..
Anne baba eş dost mekan etmiş kara toprağa.

Topraktan ötesine hiçbir akıl ermiyor işte,
İncecik bir sır perdesi gözler görmüyor işte,
Ne faryad Ne figan kulaklar duymuyor işte,
Dünya ya sığmayan nefs sığıyor işte toprağa.
Üzerinde gezinen ayaklar karışmış kara toprağa..

Derin bir sessizlik ne hirs kalmis nede kibir,
Sor Kini düşmanlığı hangisi cevap verebilir,
Sirayla dizilmiş kabirleri, Aciz..! hepsi de bir,
Yaprak misali tek tek düşmüşler kara toprağa...
Siğinacak en vefalı dost eylemişler kara toprağı.....
Hacı GÖKTEKİN