Yurt Çocuğu Şiiri - Yıldırım Öğretmen

YURT ÇOCUĞU
Benim saçlarımı sabahları annem taramaz,
Saçlarımı kırık pencerenin rüzgarları okşar
Benim yitik kurdelemi annem aramaz
Yardımıma başka başka ablalar koşar,
Ben talihsiz babanın,
kader kurbanı annenin
yüreğinde ki dinmeyen sızıyım….
ben kadere kader olarak değil,
kadere inat olarak yazılan yazıyım
ben mazisini mazide arayan
kendi yüreğimdeki sızıyım
ben yurt kızıyım yurt
Sen geceleri uyandın mı hiç garip bir korku ile?
Ben uyandım;
çaresizlik içinde,ağladım bile bile.
Ben ağlayarak inerken hayat merdivenlerini,
Sen çıkacaksın;
Hep güle güle,
Saçlarımı okşayan olmayacak benim;
Okulu takdir ile bitirsem bile.
Sen genç kız olduğunda korktun mu hiç?
Ben korktum; soramazdım,
benim için ayıp, benim için suç.
Kitaplarda okudum sevgiyi,
Zaten tatmamda çok güç
Ben doğuştan acıları getiren,
Anne karnında sevgisini yitiren
çocuğunu köşelere ağlayarak
Bırakan annenin,
öperek bırakan babanın;
Kızıyım,oğluyum.
sevgisini mazide arayan
yetiştirme yurdu çocuğuyum,