sonra durup duru iken
öyle durup duru iken
bizi ne kadar sevdiğin aklıma geliyor
gözlerim yanıyor
yüzüm eskiyor
tüm terk etmeleri kapıya en yakın yere koyuyorum
yüzüne karşı değdimi peki diyemiyorum
dersem gönüllü kırarım seni biliyorum
niye bu kadar çok sevdin ki
bizi hala..
her yanımız iyileşmez yara açıyor
sen yürekten sağ olasın
var olasın bu anıyla
unutamamanın verdiği hazla
seni bilmediğin bir şeyle terk edeceğiz.
sadakatle!
şimdi eline ne kadar istersen o kadar
bin türlü çiçek al
bir farkla
biz kokmayacak asla.
ellerim ne hazin bir öykü
buraları terk etmek pahasına
ellerinden el tarafın dan değil
sen tarafından düşürül mü şüm.
şimdi dört mevsime sığan bir aşkın
ardına istediğin kadar fatiha yolla..
ne sende ki ne bendeki geçmeyecek asla.
geçilemeyecek yara değilsin
sabrediyorum..
yaramdan korkup kaçmıyorum sadece.
lütfen başka birini bu kadar çok sevme
insafını indir kalbine
neden mi
başka biri bu kadar insaflı olmaz sana..
kırar dökerler seni
bir de buna üzmeyelim ciğerimizi
Kayıt Tarihi : 1.1.2015 02:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!