Hangi zamanda yaşadığın değil,
yaşamadığın ve yaşayacağın zamana oluyorsam bir la mekan,
buluşturur mevsim açılan güllerin solan yapraklarından.
Şimdi düşün zamanı bir gül diye.
Ne dikeninde ol, nede miskinde.
Ne dirisin şimdi solgun yüzünde.
Ve solunca sözünde özün en gerçekliğe dirilir.
Kim bilebilir ki belkide toprağı hicretinin aynası.
Ve hala gerçek ilkten de ilk en son ana gelmeden.
Zaman gizli bir ses gönülden duyulabilirse eğer.
Ve duydukların canlanır cana değen herşeyden.
Ölmezlik şarabı canıdır can'a can verenin.
Ölünmezlik katar içtikçe zaman zamansız eskir.
Açılır sonsuzluk tek hece yürekten gülümseyenler için.
Kayıt Tarihi : 4.7.2013 21:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tuba Gürdere](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/07/04/yurekten-gulumseyenler-icin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!