Yürekten Doğmak Fena

Yürekten doğmak fena...
kurumuş dere yatakları ki
gözyaşımdır...
Sustu içimin cümle suları
ateş olmayacaklar ağzımda
dudaklarım mührü kül...
anlamsız cümlelerin sonuna konmaktan
yorulan noktadır dilim...
derdini içine akıtmaktan bide...
Sevdaya sondur yüreğim
aşkı işsiz avare biriyim...
Bütün ellerden koptum, neyleyim...
ateşler içindeyim
kalbim kabuk bağladı
ölümün aynası nöbette nefesime
göğsüm sır kitabım
canım şiiri sabrın...
ağzım kovan, dilimi ağullayalı
bal alması, sokmasıda doğasından...
aklımla yüreğim arasındaki sofa uğulduyor
gün gibi ömrümü yiyen dilim
karanlık oluyorum sen gibi
tünelin ucu nerde bilmiyorum
hala türkülerimin ayak sesi
ışığa kavuşma umudum....
Zeytin ışığına...