Yürekte Başlar Aşk, Beyinde Biter

Su yürür ışkına,
ilk baharıdır yılın.
Diyemez “yapma Allah aşkına!”;
eli kolu
bağlıdır aklın.
Yeniden kendini tanır
ve yeni baştan kodlanır
duyguya düşünceler.
Bir andır, yürekte başlar aşk;
beyinde biter.

“Seviyor, sevmiyor” ikilemiyle
merak edilir gelecek.
Umuttur
o iki kelime;
yolunur papatyadaki her bir çiçek.
Kol gezerken nazarlar,
burçlar umut pazarlar
umutsuzluk ölümden de beter.
Bir andır, yürekte başlar aşk;
beyinde biter.

Anlam yüklenir ayrıntıya,
sevdadır baş tacı olan.
Gün boyu yakarılır Tanrıya,
aldatılmadır
şerrinden korkulan.
Kurt düşmüştür bir kere,
su serpemez yüreğe
“asılsız!” diye inkâr edilen haber.
Bir andır, yürekte başlar aşk;
beyinde biter.

Kaybeder yolunu hoşgörü,
zafer sarhoşudur kıskançlık.
Hızla doldurur boş yeri,
tahammülsüzdür
gerçeğe açlık.
Biterken yolu yokuşun,
çığlığı duyulur yok oluşun
gölgesi gerçeği örter.
Bir andır, yürekte başlar aşk;
beyinde biter.