Yüreksiz Şiiri - Nilay Aksu

Kanımda dolaşan bir zehirdi bu gece sensizlik
Bir cinnet anının tek kurşunuyla vurulmuştum
Intiharımdı geceyi kanıma boyayan
Sonrası karanlıktı
Ne sabaha umutlu
Ne geceyle dost

Bir savaş alanıydı yüreğim
Dipçiği kendi böğrüne saplamış
Bir şaşkın askerdim
Yokluğun mu en çok kanadı
Mahçubiyetim mi
Bilemedim

Sudan korkup karada boğulan bir acemiydim belki
Kendi boğazıma sımsıkı yapışmıştı ellerim
Bırakın öleyim diyecek kadar
Yürekliydim belki
Koşun yetişin diyemeyecek kadar
Yüreksiz

Kendi yüreğine bir dinamit koyup
Enkazinda ağlayan bir aptaldım belki
Düşlerin altında can vermek nedir bilen var mı
Çiçeğe durmuş bir bahar dalının
Don vurmuş tomurcukları için için ağlar mı

Düş kırıkları batmasa yüreğime
Ağlamazdım yine de
Geceye küssem canım yanmazdı
Ellerime küsmüştüm en çok
Yüreğimi söküp çıkartan onlardı

Yüreksiz kalmak mı canımı yakandı
„Yüreksiz“ acemi bir şaşkın olmak mı
Hayat damarımı ellerimle kestim ben
Tek hamlede
Kendi suyunda boğulmak neydi bu katliamın yanında
Acemi şaşkın yüreksiz bir asker gibi
Kendi ellerimde can verdim