. Yüreksiz Ölmek Şiiri - Turgut Uzdu

Kıyı mı uzaklaşıyor sığındığım/ Ben mi kaçıyorum kendimden
Beynimde mi sisler var / Boğuluyor muyum yol ayrımlarında
Niye üşüyorum / Yalnızlığı mı soğuk gönlümün
Baharın nazı sürüyor, kış çekilmiyor uykusuna / Mehtabı neden küser ki kışa
Niye uzattığım ellerimde hep ben yalnız dönüyorum / Niye ben hep gülümsemelerime küsüyorum

Hani yırtacaktık gecelerden siyahı / Mavimsi bir lacivert kaplayacaktı gökyüzünü
Yer gök gözlerimizle dolacaktı / Yıldızlar kadar çok olacaktı mutluluğumuz
Hep rüya isterdik bizimle dolu / Muskalar yaptıracaktık uykularımıza hani
Sımsıkı sarılacaktık / Sarmaşıklar kıskanacaktı
Hep en güzeller bizim olacaktı / Her bahar yeniden açacaktık

Ah, ah! Bilsem, / Bir bilsem, bilebilsem
Bilsem kaç kişiye yüreğini dağıttın / Anlamı var mı duyduğum bu acayip seslerin
Kaç gözde asılı kaldı yanaklarının pembeliği / Kaç dudak sıcaklığında kayboldu dudağının
Söyle kaç kişinin rüyasına girip umutlarınla / Kaç kişinin mahmurluğunu aldın şafaklarda
Yorgun sabahlarda habersizce uyandın / Bu kadar çok muydu bir tane dediğim yüreğin

Kıyı uzaklaşıyor sığındığım, anladım / Neden hep kaçak kuytulara sığınırım
Beynimdeki sisleri silemiyorum / Dünler de yarınlar da kayıp gözlerimde
Hep üşüdüm canım, hep üşüyorum / Ayazlar damarlarıma işlemiş
Yanılmışım, hiç bahar olmadı ki mevsimler / Neden hep kendimi kandırmışım söyle
Hep sarıldıkça tökezliyorum, düşüyorum / Neden hep ben üzülüyorum

Kaderim anladım artık / Sümbül misali boynum bükülü
Hep el uzatacağım, hep yalnız döneceğim / Bıktım aynı günü yaşamaktan her defasında
Köşe beğenmeyeceğim / Yoruldum aramaktan, yorgunum inan
En uzak, en karanlık bir köşe bulacağım çaresiz / Kendi gölgemin önünde diz çökeceğim
Boynumu bükeceğim / Kimse bükmesin boynunu diyerek
Ve hep bulduğum sandığım / Kahrolası yanılgılarımın altında ezilecek
Bir türlü bulamadığım yüreksiz öleceğim / Yüreksiz öleceğim.