Yürekli Olmak Lazım... Şiiri - Nehir Deniz

Yürekli olmak lazım... Kim ne kadar yürekli, ne için yürekli, var mı yürekli olanınız? Her şey için koca bir yürek lazım… Yaşamak için sevmek, ölmek için de yürek lazım. Aynaya bakmak, bir gülü elinde tutmak, denize açılmak, acı çekmek, korkusuzca sevmek için de çok büyük bir yürek lazım…

Gülmek için, önce çok ağlamak gerekir. Sürekli gülmek için de yürekli olmak lazım. Yalan söylerken sonucuna katlanmak için de, çok büyük bir yürek gerek... Kin nefret duymak yüreksizliktir. Korkmadan konuşmak içini açmak kinini de, sevgini de, hasretini de söylemek yürek ister. Açık yürekli olmak ise herkesin yapabileceği bir şey değildir…

İnsan açık yürekli olmalı, açmalı bağrında birikenleri, söylerken cimrilikten uzak, tozpembe rengine bürünmeden anlatmalı kelamını. Kavgasız gürültüsüz bir dünya için, açık açık anlatmalı… Sevgiyi peyderpey satmak yerine olduğu gibi verebilmeli… Verebilmek alabilmekten daha kolaydır, alamasak bile vermeliyiz. Açık yürekli olmalı insan, lisanından ve art niyetlerinden arınmalı…

Belki bir aşk için, belki bir dostluk, belki de yaren olmuş birisine açmalı, yüreğinden geçenleri, olduğu gibi olurunda tutmalı sevdalarını... Elini uzatmalı isteyene, neden istediğini düşünmeden sırf vermek ve sevmekten usanmamalı ve sevgisini vermekten bıkmamalıdır yürekli insan...

Kinden, dargınlıktan uzakta, kendinden gelmeli söylemler... Yorgun argın kalmadan, geceleri dilsiz bırakmadan, açmalı ardına kadar kalbinin kapılarını... Yürekli insan yüreğini saklamaz, kalbini derin okyanuslara daldırmaz, içi ne ise dışı da odur. En sevmediğini sevmeli, hiç gitmediğine gitmeli, hiç tatmadığını tatmalı… Yüreğiyle konuşmalı, dili vesile olmalı gönülden gelen sözlerine…

Sadece kollarını her an açık tutmalı, boş kalmadan, bir dostu kaybetmeden, kaybetmenin korkusunu yaşamalı, kaybettikten sonra ahdetmemek için... Yarını düşünürken yüreğimizde derin yaralar açmamalı bugünün de tadına varmalıyız... Birini kazanacağız diye birilerinden vazgeçmek yüreklilik olamaz… Olsa olsa kendine ihanet olur ancak…

Kim daha yürekli gözyaşlarını gizli akıtan mı, yüreğini açıp ben ağlıyorum diyen mi, giden mi, kalan mı, kim yürekli? Yürüyüp gitmek mi, tökezleyip düşmek mi? Kim daha yürekli?

Ruhsuz bir bedeni oradan oraya taşımak mı? Hani tökezlenip tekrar tekrar ayağa kalkmak mı, yine düşmeyi göze alarak yaşamak mı? Yaşıyormuş gibi, mutluymuş gibi yaşamak mı?
Tüm bunlar, yürekli olmak değildir de nedir sizce?