Yürekli Kadın Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Akşam sefalarının kokusundan, gözlerime hapsettiğim
Ufkun ıssız kızıllığına bakarak
Semaha duran
Halay çeken
Her kelimeden
Deniz mavisi
Özgürlük ateşi raks eden
Dilinden
Devrim ezgileri dökülen
Dudaklarındanan gonca açan
Sığınık bakışlarla
Barikatlarda düşlediğim
Gül yüzülü bahara
Çağıl, çağıl aydınlık taşıyan anaç kadın
Bahar seninle, umut seninle, özgürlük ateşi seninle büyür

Kızıl bürünmüş akşamlardan, karanlığı yırtan şafaklardan
Akıp giden zamanda, bir yudumm su Bir avuç tohumsun
Toprakta
Helak olmayan
Yürüdüğün
Dağlarda kırlarda
Akça, akça çiçeklenen
Soluğunda bir bahar
Bir yaz taşıyan
Ölüm kalım kavgasında
Düşmanlara aman vermeyen
Kurulu darağacında, umut büyüten Cehveri özgürlük olan, yürekli kadını sevda seninle büyür

Hasretini çektiğim tanyerin kızıllığı, vururken ufka
Soğuk bir memleket sabahında
Cilo'da
Süphan'da
Nemrut'ta
Güneş akıyor yüreğime
Korkuya mahküm olmayan
Her soluk alış-verişinde
Ecel terin çıplaklığında
Boğulmayan
Yüreği
Urmak, ırmak özgürlük çağlayan
İnsanlığı unutanlara
Göze göz, dişe diş
Bıkmadan
İnsanlık dersi veren
Gönlü başlıbaşına bir güneş dolan
Biraz isyankâr
Biraz uysal
Haksızlığa direnen
Yiğit kadını, bana güzel bir dünya getir
Adım, adım beklenen devrim, aydınlık, barış seninle büyür

Mehmet Çobanoğlu
29.03.2022
İstanbul