YÜREKLİ İNSANIM
sabahleyin “seni seviyorum”,
akşamleyin “seni seviyorum ama seninle olamam”
gündüz “istesem seninle her an her yerde olurum”,
gece “istesem de seninle olamıyorum”
gün ağarınca “sen aşksın, aşkımsın”,
gün kararınca “aşıkta olsam herşeyi içime gömdüm, ben yokum artık”
haftanın başında “ilk ve son aşkımsın”,
hafta sonunda “seninle artık arkadaş bile değilim”
ay başında “artık birbirimize aitiz”,
ay sonunda “sen yoluna ben yoluma”
yılbaşında “seninle evlenmeyi düşünüyorum”
yıl sonunda “benden uzak dur bundan sonra ne yaz ne de ara”
dönme dolaba binmişiz adeta,
bir yukarı bir aşağı indiriyorsun ve iniyorsun
bir bakıyorum sevginin ve aşkın zirvesindeyiz,
bir bakıyorum canlı canlı gömüyorsun.
sonra bir jeton daha atıyorsun tekrar zirvedeyiz,
sonra yeniden bozuyor, parçalıyor, dağıtıyor, tüketiyor yine gömüyorsun…
milyon kere tekrar tekrar
aynı döngü, aynı gelgitler, aynı dengesizlikler.
ne gönül bırakıyorsun ne de dostluk öldürüyorsun ha öldürüyorsun,
ne güven bırakıyorsun ne de insanlık öldürüyorsun ha öldürüyorsun.
hangi yürek, hangi gönül dayanır öldürüp öldürüp diriltmelerine,
hangi sevgi, aşk dayanır öldürüp öldürüp diriltmelerine…
evet, yalandan kim ölmüştü söyler misin,
yok yok neyse ben diyeyim…
evet, yalandan kimse ölmez,
lakin canı canan ölür, yürek ölür, gönül ölür, hasret ölür,
özlem ölür, arkadaşlık ölür, yoldaşlık ölür, inanç ölür güven ölür,
gün gelir sevgi de ölür aşk da ölür lakin yalandan kimse ölmez değil mi…
sabah sevip, aşık olup
akşam hem sevdiğini hem aşkını öldürürsün ha öldürürsün.
ne yüreğinde sevgisi aşkı olanı,
ne de yürekli bir insanı öldürülmemelisin…
Hasan Hüseyin Beydil
17.07.2022
Hasan Hüseyin Beydil
Kayıt Tarihi : 21.7.2022 01:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!