Ben;
savurdum yüreğimi yıllarca.
gazel yaprakları gibi,şimdi toplayamıyorum.
ne varsa döküyorum içimdekileri.
ne çok biriktirmişim,kendimi eritmişim..
Sen;
birikimlerin onlar,
her düşürdüğün yaprak çok değerli..
hepsinde emek var, sen varsın.
sevgin var, yüreğin var.
hepsi senden bir parça..
Ben;
acıtıyor ama,yakıyor..
geriye dönüp bir baktığında
ben gibi yaralı,paramparça kalanlar..
Sen;
yaşamak.her şeye rağmen yaşamak bu işte..
coşkun akarsu gibi.
yatağında düzgün akamıyor ki insan.
bazen taşar, bazen durulur,
bakar sorgular ama gene yaşar. gene taşar. Olsun..
sen taş yine de
yine savur yüreğini…
23/05/2007
Tayfun Bulut
Kayıt Tarihi : 23.5.2007 12:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!