kırdılar düşlerinde ki iki aşığın dünyasını
hemde bir avuç toprak kadar kokulu sevdasını
sevdasından akan göz yaşlarının berraklığıyla
düştüler sonbahar da ellerinde ki yapraklarıyla
ağaçtan düşen toprağın hıncı yüreklerde çalkalanıyor
çalkalandıkça büyüyor yüreklerde ki aleve
alev ki, bir kaçakçının gaz lambası kadar aydınlık
aydınlıktır bir toprağa ekilmiş tohum misali
havva ve ademdir her düğümün sahibi
Kayıt Tarihi : 23.3.2021 20:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
son mısra da ki "havva ve ademdir her düğümün sahibi" sözünde, insanların hayatlarının birbirleri ile bağıntılı olduğu ve günü ve zamanı gelince birbirleri ile karşılaşıp diğer insanları da düğümlerine dahil ettiklerine inanıyorum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!