Yürekler Tutuşur Bu Ormanda

Ne dallar, ne yapraklar , ne de ağaçlar tutuşur bu ormanda,
Yalniz insan kokar bu orman,
Bir dokunuşla alev alan,
Bir nefesle kor olan,
Bir bakisla toz olan,
Umutları dumana siyah çalmış,
Yanık yanık,
İnsan kokar bu orman.

Bu ormana herzaman,
İki yürek girer,
Ve hep sadece biri döner.
Sessiz ol ve dinle.
Ağaç kovuklarında yankılanan çığlıklar,
Geriye kalan bir enkazın haykırışlarıdır.
Bir gecede başlayan hayaller,
Bu kovuklarda atar son kalp atışlarını.
Bu kovuklarda bulur mutlu anılar cellatlarını.

Ne dallar, ne yapraklar, ne de ağaçlar,
Sadece ve sadece,
Yürekler tutuşur bu ormanda.

Her şeyde öyle kolay kolay yakamaz bir insanı,
Ne çakmakla alev alir,
Ne de kibritle,
Bu ormanda,
Sadece insan insanı tutuşturur.