Üç kurşun çıktı namludan,
Birbirinin ardından.
Dan...
Dan...
Dan...
Yüreğimdi hedefte olan.
Ama yüreğim daha kurşundu kurşunlardan.
Yürekledim üç kurşunu da alnından,
Bu kez ben değildim vurulan.
Şimdi kurşunlardı yerde cansız yatan.
Ve alnından üç kurşunun akan,
Kan...
Kan...
Kan...
Üç kurşun çıktı namludan.
Üçü de yaramaz,
Üçü de afacan,
Bilseydim ki anaları senin tabancan,
Kurşunlarına yüreğim babacan.
Üçüne de birden,
Ne korku ne tereddüt ne heyecan.
Can...
Can...
Can...
27.11.1996
Sadi AtayKayıt Tarihi : 8.7.2009 18:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kelimelerin sanki bir güz günü(yapraklar gibi) solmaya yüz tuttugu an da vals ettiriyor olmak özel bir güzellik teskil eder...
Ama yüreğim daha kurşundu kurşunlardan.
Yürekledim üç kurşunuda alnından.
Bu kez ben değildim vurulan
Şiiriniz gerçekten çok hoşuma gitti okumak güzeldi tebrik ediyorum yüreğinize sağlık
TÜM YORUMLAR (2)