Yürekdeki Efsane...!

Tohumlar serptim kuraksı kıraçlara, dane dane,
Yoz çamursu killi toprağın, tam, orta gövdesine,
Buğdaylıydı oysa o gür başaklarım, sanki define,
Birde hoş güzel sevda yaşadıydımki, deli divane...

Nice köyle yöreler bilirim ben, ev ev, hane hane;
Her köyde bir, uçuk kaçık cazgırla, birde minare.

Gençtim tordum ya hani ah be, inat senin neyine,
Takıldım kaldım işte, olmayacak, umudun peşine,
Dertlenip anlatsamda nicedir, ben şu hali kimine,
Kurban gittim boşu boşuna, olmaz bir kof yemine...

Nice köyle yöreler bilirim ben, ev ev, hane hane;
Her köyde bir, uçuk kaçık cazgırla, birde minare.

Günlük içimde sıla yaşatırım, ben, gurbetin yerine,
Yeter artık be kahrolası, varıp batasın yerin dibine,
Söyle kaç sed vuracaksın, özlemle hasretin önüne,
Uğraşma boşuna baş edemezsin, sevdam ölümüne...

Nice köyle yöreler bilirim ben, ev ev, hane hane;
Her köyde bir, uçuk kaçık cazgırla, birde minare.

Söz cazgıra gelince o sefil bitkin, şimdilerde kendi haline;
Minare ise kaç asır geçsede, yıkılmadı ayakta, durur dikine.

Bilmem belki avuntudur şu yazım, kimbilir, belkide bahane,
Ama yinede bir elde kalemle, öbüründe çay, değme keyfine,
Onlar olmasa ne ederim, nasıl karşı koyarım, şu gurbet illetine,
Hem köyle yöre, hemde cazırla minare, bu yüreğimdeki efsane...! ! !

iŞTE BU YÜREKDEKi EFSANE... YÜREKDEKi EFSANE...

Gurbetten Bir C A N! / Gizemlikartal