Yürek vurgun yedi, düştü yerlere
Seven yorgun, gönül yorgun, gül yorgun
Kazık atan hemen uçar göklere
Seven yorgun gönül yorgun gül yorgun
Dost bildiğim beni benden ederken
Pusu kurup şimşek gibi çakarken
Gül veripde, dikenleri batarken
Dostlar yorgun diller yorgun söz yorgun
Anlattım anlamaz, deli yürekler
Şahlanmış at gibi dağa sürükler
Çölde yakan güneş gibi üzerler
Yolcu yorgun yollar yorgun öz yorgun
Yeminim var dönüp bakmam yüzüne
Geçmişime sünger çektim özüme
Sam yelleri vursun garip göğsüme
Gurbet yorgun ruhlar yorgun el yorgun
Külözü de ufka bakıp süzerken
Şu dağlarda yaban gülü severken
Nar içinde, gözler sele dönerken
Beden yorgun gönül yorgun can yorgun
Kimsenin yüreği olmasın yorgun
Kemal'eren/ Kemal Berk
11.10.2018
Kayıt Tarihi : 6.4.2021 08:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!