Yürek Yangısı Şiiri - Zülfikar Yapar Kaleli

Öyle bir zaman ki insanlık noksan
Bastırılmış duygu selinden eser
Sevgi, saygı, huzur yer ile yeksan
İnsanın sorgusuz halinden eser

Tabutun üstünde çıksa da yola
Gururla el sallar sağ ile sola
Dosta erişmeye bir adım kala
Bülbülün belası dilinden eser.

İnsan huylarıyla ölürse şaşır
Sır okyanusunu başında taşır.
Hak tecelli eder halka ulaşır
İnsanın zaafı külünden eser.

Çok değil, gönüller azla da kanar
Velâkin yapılan hataysa onar
Herkesin lambası gün gibi yanar
Bizdeki talihsiz gelinden eser.

Bir gönül ki hayran bakar felekler
Etrafında semah döner melekler
Ve duayla kabul olur dilekler
Bir hakkı haykırmak Gül’ünden eser.

Varlıktan kurtulup serin gönle gir
Gör ki gökyüzünde topraktaki sır
Aydaki temaşa güneşteki har
Toprağın talihi yelinden eser.

Onsuz mevsim baharsa da kış olur
Mecnunlara yoldaş olur, eş olur
Bir Leyla ki, Leylalar’a baş olur
Hatırası bir tek çilinden eser.

Belki dostum dedi vermedi emek
Gitmelerin olmasaydı gömerek
“Dostunuz olmaktan geçtim ”ne demek
Bu yürek yangını ilinden eser.