Yürek yangınları(şehitlerimize)

doğunca sevindiğimiz,
üşür diye kıyamadığımız,
hayallerimiz,
neslimiz devam edecek diye,
gurur duyduğumuz,
mürüvvetini görmek için,
sabırsızlandığımız,
er olsun diye adaklar adadığımız,
en büyük askersin diye,
o şamata,konvoylu turlarla,
sanki bir damat gibi uğurladığımız,
oğullarımız,can taşıyanımız...

anacığına gönderdiğin,
o yeşil elbiseler içindeki
kahramanlık pozların,
bir gurur anısı gibi,
bir maziyi mi simgeleyecekti?
bir çerçeve içinde binlerle
uğurlayanlara mı
gülümseyecekti?

şafak defterinden,
bütün ölüm günlerini
silmek istersin,
çünkü o gencecik bedenlere
ölüm yakışmaz,
bir terfi beklersin komutanından,
madalyan kurşun deliklerindir,
ya da mayınla birlikte parçalanan
yüreklerimiz...

kaç ezan sesi duyulur,
kaç güneş yükselir ufuktan,
bilemezsin,
o anası karnın da
bıraktığın bebeğin,
kız mı oğlan mı
olduğunu bile göremezsin..
.......................................
gecenin ayazı
ölüm soğuğunu bastırır
lakin üşüyemezsin...

silahlar dağlarda yankı yapar,
kimi kalleş kurşunlar
ciğerlerimize saplanır,
bir düğüm olur yüreklerimiz
bir kor gibi yanar yüreklerimiz
kanın bayrağımın kızıllığına karışır
Türkiye’m bayrak olur kan olur,
sevgi selleriyle şehitlere can olur..

uzaklarda masum bebeler uyur
sen vatanın bağrında uyursun
yıldızlı geceler yorganın
göğsünde şerefle taşıdığın
künyen,beratın
yakınlarına birer hatıradır artık..

anneler ağlar
sen uykuda gibi
“sen ağlama annem” dersin
bazen duyulduğunu hissedersin..

bir ağlama seli duyulur
gidenler arkasından,
annen.karın
belki de çorapsız çocukların.
.........................................
babanın sesi duyulur
çığlıklar arasından
“senin yerine ben ölseydim,kuzum”
bu can sana feda olsun
söylemeye dilleri varmaz ama,
“gene de vatan sağ olsun
vatan sağ olsun.”

vatan sağ olsun da
bu yıllardır akan kan
durmayacak mı?
vatan sağ olsun da
yağız gençler hayalleri ile
heder olmayacak mı?
bu kalleş kurşunlar,
bu kalleş kurşunlar
durdurulamayacak mı?

basında yazılacaktır isimler
daha sonra yeni şehitler
eski isimlerin yerine geçer
sonra da uzanır
dilekleriyle,kısa hikayeler
son hikaye
tam 12 tane gencecik komando er!

yüreklere isimler kazınacak bir bir
ana yüreği bu bir gelir on gelir
ayrılmak istemezler mezar taşından
uzanıp annenin elini öpemezsin
son mektubundaki gibi
bir veda bile edemezsin
bir gül dikilmesini istersin mezarına,
yeni umutlar yeşersin diye
torunları yerine
ama göremezsin,göremezsin..

bir kedinin bile feda edilmediği
bu dünyada,hoş sende
bütün hayvanları severdin ya!
neden öldüğünü bile anlayamazsın
melekler haykırır kahramanlığını
lakin bir daha kimseyi
duyamazsın,duyamazsın
şehitler de ölür diyorum,
şehitlerde ölür
Duyarsız kalınırsa
Vatan da bölünür...

H.EMEL ÇALIŞKAN