Yürek Yangınları Şiiri - Cihat Şahin

Yüreğe düşmüş odlar, yanıyor cayır, cayır,
Yangıncı yatar gafil, eyvah ki haller yaman!
Hayır’a hasım kullar, yardıma diyor: “hayır! ”
Na-ehil kul elinden diyoruz hep:”el aman! ”

Yüreğe kıvılcımı ne yazık atar kendi,
Alevler çoğalınca, figanla medet ister.
Yüreği yakan ateş, mecazi aşk kemendi!
Alevden kement olmuş, onlarca haram poster.

Semadan inen vahye, tıkanmış kulakları,
Takılan kulaklıktan kalplere akar heva!
Hisleri azdırmada, şeytandır ulakları!
Sadece yiyip, içmek ve şehvet bütün dava.

Dünyayı fazla sevmek, her haltın başı iken,
İns yalnız onu sevip, belayı sarar başa!
Gülleri çöpe atar, baş tacı olur diken!
Dikenler can yakınca: kadere söver hâşâ.

Helaller keyfe kâfi, harama yok ki lüzum,
Tatmayla et iktifa, doymayı eyle tehir!
Dünyayı sınav için, yaratmış öğren Nazım!
Unutma sakın bunu hayatta evvel, ahir!

Anla bu hakikati, tövbe et her kusur’a!
Yangınlar söner ancak, tövbeyi Nasuh ile.
Hevayı terk ederek, kulluk yap o Nasır’a!
Nefsini ıslah eyle; her türlü nasih ile!

Kalplerin tek sultanı, sadece Samed Allah!
Gayriye tahsis etmek, ihanet olur ona.
Huzurla dolar yürek, seversen onu billâh!
Bu gaye için vermiş, yaratan kalbi sana!

Cihat ŞAHİN
27.09.2009-İZMİR