Yürek Yangınım Şiiri - Abdurrahman Atabey

yürek yangınım

bir kez tutuştum nicedir yanıyorum bu sevda yangınıyla
kıvılcımlar bulutları eritti
bu zindan şans mıdır?
azap mıdır?
tüm ibrelerin hüznü gösterdiği gurbet gecelerinde.
mevsim bahar;
koynumda filizlenen koca bir çöl var
yinede gönlümü süsleyen kardelendi,
yürek yangınım benim

kanatlanıp semalardan süzüldün
bir kanadında güneş diğerinde ay var
kapkaranlık gecemi aydınlattı,
sükûn bulmaz yürek yangınım benim

o duruşun dağları eritiyor
gül kokulu saçlarından baharlar yayılıyor
küçücük bir bakışın acımı dindiriyor
beni benden alıp sana esir etti yürek yangınım benim

sensiz suya hasret bir çöle döndüm
cilveleşen üveyikleri göremez oldum
kurduğum hayaller bile ürküyor benden
ne olur bir baksan razıyım,
sönmesin yürek yangınım benim.

Abdurrahman Atabey

6-5-2005 Çorum