Yürek Yangını Şiiri - Adem Oğuz

Geçti yaz aylarım geldi sonbahar,
Divane gönlümü kandıramadım.
Bir değil beş değil onlarca yıldır,
Yâre özlemimi dindiremedim.

Türküler söyledim maniler dizdim,
Şarkılar okudum şiirler yazdım,
Ağıtlar dinledim resimler çizdim,
Yürek yangınımı söndüremedim.

Talih beni saymış bahtı karaya,
Hüküm vermiş sıkıştırıp araya.
Mahkûm etmiş kapanmayan yaraya,
Yârime bir selam gönderemedim.

İçin için yandım tutuşamadım,
İrem Bağları’na yetişemedim,
Şeyda bülbül ile atışamadım,
Bülbülü tahtından indiremedim.

Aldanmayın ara sıra gülmeme,
Üzülmeyin efkârlanıp dolmama,
Şaşırmayın seher vakti solmama,
Gördüğüm rüyayı sindiremedim.

Kilitlenmiş bu geminin dümeni,
Eksik olmaz bacasından dumanı,
Çoktan gelmiş demir alma zamanı,
Yolcumu gemime bindiremedim.

Boz bulanık sular akar durulur,
“Su testisi su yolunda kırılır.”
Gün gelir ki Şeyranî de yorulur,
Yalvardım yolundan döndüremedim..

Ankara, 22 Eylül 2022
Şeyranî, (Adem OĞUZ)