Yürek Yangını Şiiri - Ramazan Teke

Bir gün, içinizde bir yangınla uyanacaksınız,
Güneşin doğuşu anlamsız gelecek,
Ne yağan yağmurlar söndürecek içinizdeki yangını,
Ne de gözyaşlarınız.

Gördüğünüz her şey anlamsız gelecek,
Birileri bir şeyler anlatacak,
Siz hiç bir şeyi görmeyecek,
Hiç kimseyi duymayacaksınız.
Her şeyden, herkesten kaçmak isteyip kaçamayacaksınız.

Onsuz ama onunla yaşadığınız gecelere,
Hatta, dumanında onu aradığınız,
Paket paket sigaralara sığınacaksınız.
Resimlerini öpüp,
Resimlerini koklayacaksınız,
Aşk şarkılarını ona isteyip,
Onsuz, onunla dinleyeceksiniz.
Bazen de, onsuz onunla dans edeceksiniz.

Onu yüreğinizden söküp atacak kadar çok nefret edecek,
Bir yandan da düşlerinizde görebilmek için uyumak isteyeceksiniz.
Onsuz olan yeni bir güne, uyanmak bile istemeyeceksiniz.
Bir yıldız gibi düşmek,
Yada, gecenin, güneşin doğuşu ile kaybolduğu gibi, kaybolmak isteyeceksiniz.

Yüreğinizdeki yangını, bir yandan söndürmek isteyecek,
Bir yandan da sönmesin diye körükleyecek siniz.
Onun yerine sevmek isteyeceksiniz,
Ama nafile, düşündüğünüz için bunu, aklınızdan ve kendinizden nefret edeceksiniz.

Onun dışında her şeyden, herkesten vazgeçmek isteyeceksiniz.
Onunla gittiğiniz yerlere gitmek isteyip gidemeyeceksiniz.
Kendiniz de o gücü bulamayacaksınız.

Onun dışında hiçbir şey yapmak gelmeyecek içinizden,
Sayfa sayfa gülüşlerini yazacak,
Nefesinizle oluşturduğunuz, camın buğusuna adını yazacaksınız.
Sadece o diyeceksiniz,
Telefon elinizde, her çaldığında o diye heyecanla açacak,
O olmadığını anladığınızda konuşmak bile istemeyerek kapatacaksınız.

Yoldan geçen herkesi ona benzetip,
Kimseyi yerine koyamayacaksınız.
Her kapı çaldığında, heyecanlanacak ve koşarak açacaksınız.
Artık gelmeyeceğini kabulleneceksiniz,
Yavaş yavaş içinizdeki yangınla,
Onsuz onunla yaşamaya alışacaksınız.
Buna yaşamak denirse.