Yürek Yangını Şiiri - Muharrem Abut

Biliyorum sevdin beni, seviyorsun
Ve seveceksin dünya durdukça.
Bilirim;
Gözlerin beni arar girdiğin tüm yollarda.
Kulakların sesimi, çalan her telefonda.
Çekildiğin bütün resimlerde bana bakarsın.
Dünyanın bütün renkleri bana çalar hüzün modundan.
Ne yeşil yeşildir kırda,
Ne mavi, mavidir gökte,
Ne de kırmızı, kırmızıdır gülde.
Yitirmiştir alımını ben yokken gökkuşağı.
Karın hüznü ne beyazından, ne ayazından,
Ne de kardan adamın şapkasının eskiliğindir;
Hüznün de, üşümen de yanında olmayışımdandır.

Biliyor musun ben de üşüyorum olmadığın her anda.
Hatta titriyor ellerim, doyasıya bakamıyorum,
Hepsinde ya bana güldüğün ya da ağladığın resimlerine.
Ve bakamadıkça daha çok özlüyor,
Daha çok arıyor, daha çok istiyor,
Ama yenilmeyi kabul edemiyorum gururuma.
Ki böyle giderse yenilmeyeceğimde.
Fakat seni, dünya bende,
Ben dünya da durdukça seveceğim.
Çünkü sana geldiğim yollardan
Bütün sevdalardan geçip geldim.
Tattım her türlüsünü kadının teninin.
Bilirim;
Ten değil bu yanan,
Yürektir içimde, için için korlanan.
Her gece başımı yastığıma koyduğumda
Ve her sabah uyandığımda
Sen yanımda yoksun diye ağlamıyorsam,
Elime telefonumu alıp seni aramıyorsam,
Bu seni unuttuğum anlamına gelmez.
Okursan dizelerimi, anlarsan yüreğimi,
Ki anlarsın beni, benim gibi.
Ağlamak istemem sevdama,
Aramamam gururuma işaret eder.

Ve bilir misin bilmem,
Sana ne kadar kızsam da,
İnleyerek sensizliğe yattığım her gece
Mutluluğun duamdır dilimde,
“Allah’ım, ben olmadan da mutlu olsun,
Lakin benden başkası olmasın yanında”
Yaradan bilir kalbimi.
Yabanı, yabancısı olmuşumdur bu şehrin.
Kimse bilmese de seni, zindanımdır bu şehir sensiz,
Issız bir adamımdır hücremde sevginsiz.
İşte böyle sevdiceğim;
İşte böyle yaşamaz giderim.
Ne yandığımı, ne donduğumu,
Ne yaşayıp öldüğümü bilmeden;
Yalnızca seni çıldırasıya özlediğimi,
Ölesiye sevdiğimi
Ve geleceksin diye bir gün
Tüm saatleri sana kurup,
Girdiğim ve çıktığım bütün kapıları açık bırakıp,
Umudun başladığı ve bittiği her yerde,
Seni bekliyorum.
İster gel, ister gelme;
Ben gel demeyeceğim ama
Seni beklemeye devam edeceğim.
Ta ki sana açık bıraktığım kapıdan
Azrail gelip girene kadar!
Çünkü sen, dertlerimin en güzelisin…