Canını verdiğin, unut demişse
Ardına bakmadan, çekip gitmişse
Gözünden döktüğün, yaşlar bitmişse
Kendinden söner mi, yürek yangını
Zaman çalmışsa hep, yarınlarını
Feleğe küssen de, olmaz faydası
Ateş söner küller, örtmez kalanı
Kendinden söner mi, yürek yangını
Büsbütün sarmışsa, alev bağrını
Duman kaplamışsa, dört bir yanını
Duyan olmuyorsa, o feryadını
Kendinden söner mi, yürek yangını
Düşlediğin eğer, yanında yoksa
Irmaklar çağlayıp, nehirler taşsa
Göğsüne saplanan, kızgın bıçaksa
Kendinden söner mi, yürek yangını
Kayıt Tarihi : 15.10.2014 17:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Irmaklar çağlayıp nehirler taşsa
Göğsüne saplanan kızgın bıçaksa
Kendinden sönermi yürek yangını..
Sönmesine söner de bir kıvılcıma dayanamaz yürek! Hasrete dair çok güzel şiirdi. Yüreğinize sağlık, kutlarım sayın Güçlüler. Kaleminiz daim olsun, saygılar...
Söner, söner ama kör olur kalır bağrında, bir kıvılcım bekler yeniden yanmak için...
Hüzünlü bir hasret yangınıydı şiir kutlarım...
TÜM YORUMLAR (7)