Yürek Yangını Şiiri - İsmail Parmaksız

Yürek Yangını

Öyle bir yürek yangını ki
Sormayın dostlarım.
Ne uyku bırakıyor gözlerimde
Ne derman bırakıyor dizlerimde
Ne yaman şeymiş bu sevda
Ne karakışlar serinletti,
Ne yağmurlar hafifletti,
Rüzgar estikçe alevlendi
Durdukça kızıl kora döndü.
Kurtul kurtulabilirsen,
Nerden düştüm bilmem ki,
Bunca çile çekilmez ki,
Boş verdim herşeye
Müptelayım sevmeye
Dedimki kendi kendime
Seven bir kalbin var fena mı?
Bırak yansın yanacağı kadar
Ya hiç aşk için yanmayan
Ya da sevdayı tatmayan
Yüreğin olsaydı,
Daha mı iyiydi?
Vazgeçtim halimden
Şikayet etmekten
Sevmek güzel
Sevilmek güzel
Gülen gözlerle
Dünyaya bakmak
Hayata sarılmak
Ve farkına varmak
İşte budur yaşamak.