Yürek Yangını Şiiri - Gözde Hatiboğlu

Nasıl durdurmalı yürek yangınını.
Sakinleştirmek ve kuşkulardan arındırmak zor zihni.
Kavga başladı mı içinde durmuyor fırtına.
Dingin değil gece.
Savururken rüzgar ekimin düşen yapraklarını, düşüyor içimden sana dair bir cümle.
Tutunmuyor aşk, tutunamıyor sağlam bir şeylere.
Sen yoksun çünkü.
Sesin yok.
Kokun yok.
Biten yaz gecelerinin izlerini sürerek kalıyorum.
En son diyorum ne zamandı teninin tenime deyişi.
Özledim diyen sen miydin birkaç gün önce.
Nasıl bir masal uydurmalı ki yüreğe geçsin bu karanlık gece.
İyi gelmiyor senden başkası.
Beklemek sancılı.
Söyle sevgilim düşmedim mi aklına.

Kabusa dönen uykulardayım ki uyumak mümkünse.
Gülümseyen gözlerinle ışık olsan geceye.
Zaman, sıkıntı yaratıyor son günlerde.
Bıraktığım yerde sanki düşecek kaygısındayım.
Kendimi alamadığım sorulardayım.
Özlem aldı başımı.
Sensizlik uzadı sessizlikte.
Uzun cümlelerden sıkıldım.
Kendimden kaçmaya çalışmıyorum.
Sen bendesin biraz ben sende.
Aşk, bu gece de beklemeyi öğret yüreğime.
Aşk, huzuru yakın tut düşlerime.

(8.ekim.2005)