Yürek Yanarken Şiiri - Kemal Berk

Yürekler yanarken insan gülüyor
Acıyı görmeyen nerden bilsin ki
Derdimi bilmeyen her şey söylüyor
Soysuzun dölüne neyi desem ki

Gözünden sel akar belli etmiyor
Dünyası kararır gücü yetmiyor
Dertleri yüzünden asla gitmiyor
Derdi bilmeyene neyi desem ki

Fırsat kollar her an gözü dikiyor
Uykusuz gecede yolu bekliyor
Yollar yetmez havalara giriyor
Yolu izi bilmez neyi desem ki

Hile hurda ile bekler avını
Garip içemiyor helal çayını
Harama göz diken bekler tavını
İnsan sevmeyene neyi desem ki

Kimi ceylan olmuş kimi de aslan
Canları yakanlar zevkini alan
Bilmez ki insanı üstünlük kılan
Zalimlik yapana neyi desem ki

Düşenin üstüne basan eziyor
Haklı ağlar haksız serbest geziyor
Fırsatları arsız olan seziyor
Nefse esir olmuş neyi desem ki

Kül özüyüm derdim çoktur diyemem
Sevenleri bir kez olsun üzemem
Şu dağların karı çoktur gülemem
Derdi bilmez güle neyi desem ki

Kemal eren/Kemal Berk.