Yürek Yağmur Elveda Şiiri - Nebi Ünler

YÜREK YAĞMUR ELVEDA

İstedim ki bilinsin, yediğim tüm herzeler
Ölmeyi göze alan, kimden niçin korksun ki…
Kefen bile istemez, sıkılmasın terziler,
Bir it gibi çöplüğe, imam neyi sorsun ki.

Evdeki, uzaktaki, benden temiz değilken,
Yine de boynum bükük, başım öne eğikken,
Ölmeden de ölmeye, diyemem vakit erken,
Çürüyecek leşime, toprak neyi sorsun ki?

Hiç kimse üzülmesin, desinler iyi oldu,
Mademki tüm umutlar, gayrı sararıp soldu
Elli yedi yıl ömür, içimde lavdı, kordu
Bir kötü gebermiş ya! Hoşlar neyi sorsun ki?

Hakkım varsa, dost, düşman helal ettim herkese,
Alacağı olanlar, bilsin boştur, cep, kese…
Son sevgili bilsin ki, kovduğu tam ses kese,
Yürek, Yılgın olmuşa, zehir neyi sorsun ki.?

Helal sana terk eden, terk ettiğin uyusun,
Üzmesin, sevindirsin, hakkımda ki duyuşun
Gayrı iflah eylemez, giderayak vuruşun,
Büyümemiş çocuğa, kalpsiz neyi sorsun ki?

Yürek Yağmur ELVEDA… Hadi git, yapayalnız
Zaten baban da seni, koymuştu yapayalnız,
Ey günahkâr, geberip, kokuver yapayalnız
Kimliksiz sahipsize, taşlar neyi sorsun ki?

Adanasız, 06.08.16 – 18.42 Y.Y.