düşlerle kalmış bir adamdı beyaz nehrin kıyısında
gittikçe benzeyen nehrin soğuk akışına
denize karışmak diye düşünmüyor değildi
beyazlık tıpkı ölümün sesi olduğunda, o da kendi…
avcunda ne varsa dökmüştü yeşil bir aşk hariç
kısık sesiyle sonbahardan başka bir şey olmayan
kalbini koyduğu taş hala sert ve parlak bir iç
suların itirazlı akışından ufak dalgalar yaratan
artık ikisi yoldaş ve ancak ikisi karşı akıntıya
ben hariç!
Kayıt Tarihi : 23.3.2007 01:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!