Yürek taşı Şiiri - Demet Taşocak

gül ağacım 11 lemiş...

bu gece
dileklenmeye gittiğimde,
gördüm, utandım
habersizliğimden.
bekledim, okşadım önce
sessizce
dikenlerini
batırdım sonra parmaklarıma
ellerim!
geçmiş gecelerim, ne çoktular.
şarapla ve kayboluşla direnen sözcüklerimi,
uzaktakilerimi ve dar olanlarımı
olmuş veya olacakları
sayamadım, bilemedim, ve dilemedim, hiç

ben im içim;
tacı kırmızı sessiz im, açık seçik im
gecenin ortasına durdu,
büyüyerek kapandı içine
ayım, gülüm, köklerim.
bir çift göz ile dudaklarım,
bayramın tatlı şarkısı...!
ben seni söyleyemedim,
taş ile beraberiz diye...