Yürek Sağanağı Şiiri - Leyla Karkar

Yokluğunun verdiği çaresizlikle soluyorum geceyi.
Hani diyorum olsa da nefesi vursa yüzüme,
Olsa da sesi titretse içimi.
Tıpkı yanımda olduğun anlar gibi.

Sesin yırtıyor kulağımdaki yalnızlık duyusunu.
Varlığınla eriyen acılarım,
Yokluğunla kat be kat parçalıyor uykumu,
Gecemin tadı yok yine ey yar!
Aklımda bir tek burnumu sızlatan o teninin kokusu.

Hani derler ya varlığın ayrı yokluğun ayrı dert diye.
Yokluğundaki bu acımasız, bu amansız ızdırap niye?
Kocam, yoldaşım, duy bi çare seslenişimi,
Duy ki; bitir bu önü alınmaz yokluğunun çilesini.
Duy ki; al götür bilmediğim diyarlara benden beni.

Hayalini kuruyorum senli anlarımın,
İçimi titreten keskin bakışlarınla ruhum eriyor şimdi.
Her hatamda şimşek gibi çakan sesini duyuyorum,
Sanki dünyaya meydan okur gibi.
Tüm acılarım dindi şimdi, işte karşımdasın sanki.

Yürek sağanağım, kocam, sırdaşım,
Yine senli sensiz anlardayım.
Gel be tatuskam, gel de dindir bu sızıyı.
Gel de bitsin içimdeki yalnızlığının verdiği yok oluş anları.
Gözlerimden önce sesim şaşırsın seni görünce,
Elim ayağım karışsın heyecandan birbirine,
Özlemin yetti be yarim, yok etti bende beni.

İmkansızım, içimde kanayan sızım.
Dayanamaz oldum artık senli sensizliklere! .
Yine tuttu yürek sağanağım,
Gel ört üzerini sancılarımın,
Bekliyorum bıraktığın yerde…