Çocuk ağlıyordu, sahipsiz bir kentte ve alıp götürüyordu kalleş rüzgarlar düşlerini.
Kar yağıyordu inceden inceye ve çağlayanlarda donuk bir sevda upuzun bir yanlızlık ve kahrolası cellatlar...
Zîné şarkısın söylüyordu hüzünlü yitirilmişliklere ve güneş sönmüş vicdan bitmiş.
Uzak kentlerden mutluluk sesleri geliyor hoyratça, çılgınca.....
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta