Yürek Öldüren Şiiri - Özdemir Aydın 2

Yürek öldüren
Ömrüm sana emanet.
Hançeremde,
Beyhudelerimin zamansız iz bırakan hançeri,
Gözü bağlı İsmaili çırpınışlarım,
Ben bu yaşanmışlığın kurbanıyım.
Bilmem ki bu nasıl bahar,
Çimenler ah-ı revan,
Gülleri gülistana küs,
Maviyi kurşuni bulutlar kaplamış,
Kuşlar kanatlarına küs.
Öyle ya
Bu bir yürek öldüren sevda.
Kabahatsız ölümler taşır,
İntihar eder gelinlik kızlar.
Sen
Sen diyorum,
sen
Hüznü üzerine örten toprak,
Bağrında böyle kaç bahar yatar ??

Yürek öldüren
Düşmüşüm bahtına,
Canım sana emanet.
Güz yağmurlarıyla ıslanmış saçlarım,
Nefes kesen ayazi rüzgar.
Kış gelmiş,
ağaçlar öldü,
kuş ağlar,
yaprağı yolunmuş bitkin dallar.
Sevda dedik ya,
Ağlaşır herkes içindeki eyleşmez
derin yaraya.
Bunun adı yürek öldüren,
Tutuldun mu iflah olmaz.
Güller solmuş,
Bülbül figan eder bu sevdaya.
Yol kesen,
Dağ üşüten kar tipileri.

Ahhh
Dedim ya
Benim derdim,
sıradan,
son bulan,
kabuk tutan,
unutulan,
gül üstüne gül koklayan bir dert değil,
Bilakis,
Yürek öldüren,
Nefes kesen,
Benimkisi sela verdiren,
Hakkını helal et dedirten türden.
Söyler misin,
Söyler misin soyğa kader,
Sayfalarında,
Böyle yazılmış kaç kader var ???