Yürek Ne Yapsın Şiiri - Celalettin Yünel

Cavit ÖZDEMİR'e....

Bu yürek ne acımasız sevdaları taşıdı
Omuzlarına dert etmeden,
Ne kahpe insanlara güldü gücenmeden,
Böylesi bir yarayla hiç karşılaşmamıştı...

Saçlarıma ak güvercinler kondu tel tel,
Gözlerime yağmurlar sağnak sağnak,
Kolay değil bu acıyı kaldırmak,
Yüreğine basıp bir ton sancıyla yaşamak...

Ne toprak ne güneş ne su kâfi değil sancıma
İçimde soğuk volkanlar kaynar su ne yapsın,
Gözlerimden gece akar güneş neylesin,
Bedenim seninle girdi toprağa,
Toprak ne yapsın...

Ne acı ne sancı yokluğun dayanılmaz ızdırap,
Sesin, gülüşün, küfür edişin gelir,
Bu şair yürek ne yapsın,
Gözlerime gülmek zor gelir,
Gözlerim ne yapsın...

Dünyadan bir güvercin gibi gittin ukbaya,
Bir sabaha karşı durmadı gözlerimde yaşlar,
Anlamsız, beyhude sandım, değilmiş,
Dünyadan bir güvercin gibi gittin ukbaya...
gadam ne yapsın...

Sustukça hayalin canlanır,
Kabul etmek kolay değil,
Yüreğim hatırladıkça zıpkınlanır,
Sen gittin hakka uçarak,
Sensiz kalmak kolay değil...

Gece uyku diye seni uyudum,
Uyandıkça ahlarla uyandım,
Yandım yandım kavruldum,
Acıların ötesi bir şey dayanamadım...

Karları çekmişin üzerine tenin gibi,
Seni gördükçe tutamadım kendimi,
Ağladım ağladım bulutlar gibi,
Unutamadım unutmam abi...

Güçte olsa yokluğun,
Gözlerim laf dinlemiyor,
Nerde bir kahkaha yükselse göğe,
Aklıma sen geliyor,
gözlerim susmuyor....

Bilmem kaç kat toprak sardı seni bağrına,
Kaç yürek ağladı ardından doyasıya,
Bir ben doyamadıysam da ağlamaya ve sana,
Doydu yüreğim yokluğuna,
Ömrü boyunca doyar mı sensiz olmaya...
yürek ne yapsın....