Yürek mavisi Şiiri - Kenan Deniz

yaktığı ateşleri söndüren
bir nehir renginde olmalı yüzün

bense kendine kapalı çarşı
ya da bir yalnızlık karyolasında
köpükten yanılsamalarım

anlatan eşiğini
uyanık tutanlarımızı

duvarları eskimiş o sarı odalarda
ıslak bir hayale
açıldı mı senin de hiç kapıların ?

ya da kimdi o
dağılan göklerin kalabalığını
bir ceylanın dişleriyle
kanat çırptıkça , üşüyen kirpikler !

birbirimizi saatlerin o uzun
aynalarında seyrettikçe
kirli umutlar düşürülen darağacına
yıldız tozlarından
sevinçler yapıp
bir çuha gibi önüne sereceğim bu gece

mazeret olarak kullanacak değilim
suların üstünden
gülen yakamozlara , yürek mavisi
soluklar üfleyen
biriyim hala