Yürek Kırıntıları Şiiri - Yenal Karaveli ...

Ey düşlerimdeki sevgili;
Yine gece oldu sensizliğinde,
Resimlerini aldım karşıma,
Uzun uzun daldım dudaklarındaki tebessüme…

Hüzün dolu gülüşlerine,
Yüreğindeki kırgınlığa,
Gözlerindeki derinliğe,
Mutsuzluğundaki gizemine,
Saatlerce baktım durdum,
Ruhunun derinliğine…

Düşledim seni,
Başını aldım yasladım sol omzuma,
Bak dinle dedim,
Soldaki adını haykırışları…

Ürkek, kırılgan, yaralı kuş gibi,
Başını yasladın omzuma,
Arınmış temiz saf ruhunla…

İşte o zaman;
Ellerim tarak oldu saçlarında,
Omzum yastık,
Yüreğim yorgan,
Sarıldım sarmaşıklar gibi dolandım sana,
Gözlerime baktın,
Gözlerinin ateşiyle,
Ruhunu bıraktın ruhuma…

İşte o an,
Göğsümü yarıp içime koyarcasına,
Nefes nefes içime çektim seni,
Öpücükler kondurdum alnına,
Biraz masum, biraz fettan,
Hepsi içimden,
Yüreğimden candan,
Ama asla olmadı,
Ruhum ucuz ve şeytan…

Masumdu yüreğimden geçenler,
Otuz yıllık ruhunun yorgunluğu,
Hüzün dolu gülüşlerin,
Çıksın gitsin bitsin istedim,
Dönülmez uzaklara…

Nefes nefes,
Kokunu çektim içime,
Tenindeki nemi,
Kendimi bulduğum nokta nokta benleri,
Dokunduğumda titreyen dudaklarındaki alevi,
Derinliğime hapsettim,
Özlediğimde nefesinle,
Nefes alayım canlanayım diye…

Gülümsedi gözlerin,
Gevşedi bıraktı bedenini benliğin…
Seslendi yüreğim yüreğine pamuğum,
Bundan böyle;
Gözlerim ruhunda gülümseyiş,
Geleceğinde mutluluk olacak…

Yüreğim yangın yeri olsa da,
Tenimdeki ateş,
Yürek kırıntılarına,
Ve sana can verecek,
Yüreğimdeki sevgi, aşk,
Gel yüreğime, canımda canlan,
Kalmasın yürek kırıntılarından,
Bir an, hiçbir zaman…