Yürek Kiri / Nesir Şiiri - Taş İskele

Maviyi verip, kırmızı aldım Denizden,
Üstü kalsın mı dedi aşk,
Yok dedim,
Kırık Pembe ediyor üstü dedi ebemkuşağı
Üstü kalsın,
Yeterince sonbahar renkli içim dedim.

Sonu aynı biten,
Hep böyle biteceği sanılan,
Gün gelip sonu mutlaka değişecek,
Bir hikâyenin içine girmek ister misin dedi şeytan
Kârım ne dedim,
Benden azade olacaksın dedi...

Şeytandan azade olmak kârlı iş dedim
Girdim hikâyenin içine,
Yıllar yılı hapsoldum hücreme,
Nihayetinden korudukça korudum,
Sevgiden gayrısından,
Tecrit ederek kendimi...
Ne üç gömlek,
Ne de üç rüya yoktu hikâyede...

Uzadıkça uzadı zemheri*
Kırmızı soldu, barışmak zorunda kaldı siyahla
Roman olunca hikâyem,
Çıktım şeytanın karşısına,
Al sana roman dedim,
Sonuna baktı aynı,
Her roman uzun soluklu hikâye dedi,
Güldü...

Hikâyenin sonunda sana inandım dedim,
Güldü,
Sana inanınca Allah’a inancım arttı dedim,
Güldüm...

Mavim bulanmıştı sığlıkta,
Pembe kişisel gelişim kitabını uzatmıştı.
Sonbahar renkli şiirler beni bana bırakmıştı.
Şiir dediğin nedir ki Aynur,
Şiir dediğin nedir ki
Yüreğimin kiri...

Maviyi kırmızı ile mübadele ettiğimiz aşk misali,
Yüreğinin kiridir,
Şaire şiir.

__________
*Ahmed Arif