Yürek Kervanı Şiiri - Begüm Sultan Badır

Zulüm sarmış dört bir yanı
Savrulmuş yürekler
Yerinden yurdundan
Ocağından olmuş garipler
Bir bilinmeze yelken açıp
Yalın ayak umut kayıp
Kahreden bir aldırmazlıkta
Çırpınıp durur ordan oraya
İnsan yetimi yürekler
Kimi el açar Allaha
Bize kullarını gönder der
Kimi umudunu tüketmiş
İnsan azmanı şımarmışlara
İnsanlık nerede der
Hepsi zulüm ezgini
İnsan avcısı tağuttan kaçar
Hepsi Senin kulların
Yardımına muhtaç
Çare gezer

Yetim kalmak demek
Kahreden yalnızlık demek
Görmezden gelinen çığlık demek
Neden yitirmiş insan
Kendi yürek iyiliğini
Rabbine verdiği sözü
Unutan var demek
Nefsine kardeşini tercih etmeyen
Yürek fakiri demek

Hani ilk yaratılmıştın
Kimse seni saymamıştı
Melekler bile
Sana umut bağlamamıştı
Şeytan ise apaçık düşmandı
Sendeki cevhere kör bakmıştı
Seni bilen kayıran
Bir tek Rabbin vardı
Bir yücelik ki
Sana Ruhundan üflediği cevhere
Melekutu secdeye
Yine özgürlük tanıyarak
Davet eden Rabbindi

Tutuldun mu şimdi şeytan girdabına
Hani hamurun sevgi
Nerde kaldı insan değeri
Bir'den ayrılmayı seçtin
Kardeşini görmez varlığın
Sevgisiz varlığın
Özünden ayrı düşen varlığın
Bu gidişle
Ceset mezarlığına yürür ancak

Tek başınayım sanma garip
Ben de varım
Bu bir insanlık dersi
Yürek kervanı yürür
Boş kalmaz umutlar
Bir yaprağın düşmesinden
Bir tanenin gidişatından
Haberlidir Allah
Elleriyle yarattığı
İnsanı görür gözetir
Her şeye Hakim olan bilir