Yürek Kazası Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Ben seni deli gibi değil,
Akıllı gibi seviyorum.
Güvendiği dağlara kar yağmış bir insan gibi,
Kolları kırılıp yel içinde kalmış,
Yapraklarca sararmış
Bir insan gibi seviyorum
Ve ben
Sevmesini
Biliyorum.

Deli gibi sevseydim nazınla mı oynardım?
Dudak büküşünden mi alınır,
Gücenmene mi bakardım?
Çilelerini mi çekerdim sineye, ömür boyu?
Azaplarına mı dayanırdım boynu bükük?
Özlemini mi çeker dururdum tenhalarda?
Seni alıp kaçmaz mıydım
Bir anda?

Çektiklerim bu akıllı kafamın cezasıdır,
Bu hançer yaralarına pekilenen yüreğimin cezasıdır,
Başında kavak yelleri esen gönlümün,
Çevrende pervaneye dönen ruhumun,
Ölüm kuyularından kurtulmaya çabalayan bedenimin
Cezasıdır.
Beni sana bağlayan bu büyük karasevda
Bir yürek kazasıdır.

Öyle bir kazaya uğramışım ki;
Bedenim parça parça olmuş bedenimde,
Ruhum bölük-pörçük,
Canım çarmıhlara gerilmiş güneşlere karşı,
Yüreğimin başında acıkmış akbabalar.
Böyle mi olmalıydı bu çağda
Sevdalar?

(KAVAKYELLERİ isimli Serbest Şiirler 'inden > 55-56/100)