Yürek İster Şiiri - Serap Tepedelen

Koparılacak hiçbir şey kalmadı artık,

neyimiz var neyimiz yok hepsini aldılar elimizden

suskundu gecelerimiz; çığlıklardan ırak kaldık

istedik ki,gözbebeklerimizde alazlansın sözlerimiz,

Bırakmadılar.

Önce,sağır ettiler kulaklarımızı,çığırtkanların seslerini duymaz olduk

Bir de kör ettiler gözlerimizi,

katilleri,vurguncuları görmez olduk.

Ağzımızda da sıkı bir koli bandı; konuşmaz olduk,konuşamaz olduk...

Gelinciklerin kırmızısı kaldı avuçlarımızda,güllerin dikenini batırdılar yüreğimize

Papatyaların saflığıydı yüreğimiz/yediverenler,karanfiller

Ne kadar çok çiçek varsa ötemizde,berimizde

Soldurdular,solmasına izin verdiler....

Ellerimizle' dur 'şareti yaptık gidişe,

Parmaklarıyla dudaklarımıza koca bir 'sus'noktası koydular.

Şimdi,herbirimiz,suskunları oynuyoruz artık.

Oyuncaklardan farkımız da kalmadı ki/kırıldık,döküldük....

Geçtik izlencelerin karşısına,uzun bir uykuya yatırıldık.

Uyuşturulduk deli saçması programlarla/ne güzel şeymiş vurdumduymazlığımız..

Şimdi koca bir yürek ister,duymak için,

görmek için aydınlık gerek,ışık gerek...

beklenen gündoğumudur ki/özlenen zaman

Gökkuşakları,günışıkları göğün maviliğinde

kokoca bir çember olmuşken,

kucaklamak gerek tüm insanlığı.

Şimdi koca bir yürek ister,konuşmak için,

Yürek,ister......

Yürek ister.......

06.01.2011,

SERAP KONUK