Yürek İşidir Şiir

Şiirler; gönül bahçesinin çeşmesi, şairlerse bahçıvanlarıdır. Şiire uzak duran, şiirsiz kalan insan kısmen duygusuz ve şuursuz da kalmış demektir. Ki yürekte hissiyata, beyinde akla hitabeden şiirden yoksun kalındığında; gerek düşünce gerek duygu uzuvları, susuz ve bahçıvansız kalmış bakımsız birer bahçeye dönüşürler.

Şiir umuttur; dalgalı deryanın ortasında sığınılacak bir ada olur kimi zaman, ya da çöl ortasında suyu kana kana içilesi bir göl.
Şiir sevgidir; bazen dost elinden sunulan bade olur bazen de sevgiliye verilen bir demet gül.

Şiir özlemdir; kimi zaman çok uzaklarda söylenen uzun havadır, kiminde dağ doruklarında yankılanan isyan türküsü.
Şiir hüzündür; ayrılık zamanı titreyen dudaklardan dökülen veda mısralarıdır ya da zamansız ölümlere yakılan ağıtların gözyaşı buğusundaki öyküsü.

Şiir; insan olarak yaşamanın çok yönlü duygusallığıdır, yürek işidir şiir... Bu yürek ki; bir annenin yüreği kadar içten ve şefkatli, bir cengaverin yüreği gibi cesur ve erdemli, bir sevgilinin ki gibi heyecanla kıpırdayan, bir gurbetçinin yüreği gibi hasretle tutuşan bir yürek olmalıdır.

Sevgiye, muhabbete atar onların yürekleri
Hasretliği, sevdayı ve aşkı getirirken dile
Kardeşlikten, barıştan yanadır bütün dilekleri
Uzundur ömrü şairlerin; erken ölseler bile

Yüzyıllardır baskılara, zulümlere, katliamlara karşı da dimdik durabilmiştir şiir… Yazanları hapsedilmiş, asılmış, derileri yüzülmüştür ama şiirler her şeye inat günümüze dek gelebilmişlerdir. Ozanlar asırlar önce ölse bile şiirler dilden dile, kitaplar elden ele dolaşmış ve sevenlerinin yüreğinde yaşatılmıştır. Bundan sonra da şiire namzet nice yüreklerce yaşatılmaya devam edecektir... Çünkü, ŞİİR YÜREK İŞİDİR.