Yürek işçisiyim yorgun akşamlarda

bir maden işçisinin güneşi beklediği gibi bekledim gözlerini
o binlerce metre derinlikte yerin altındaydı
bense adını verdiğim şehirde,gökyüzünün altındaydım,yağmurlar yağarken!

bandeki her şey iki kişiliktir bilesin.
içtğim su,yediğim ekmek,aldığım nefes
tek beden iki yürek taşıyorum,geçen akşamlardan payıma yorgunluk düşerek!
her şeyden vazgeçiyorum usul usul,bir senden başka.

sonra uçurtma yapıyorum umudumu, masmavi semalarda gezen
hasretim yelken oluyor acı dolu gemim,bir de umut var tabi
masmavi renge boyuyorum duavarlarımı,kapımı,gözlerini hatırlatan!
ve işte bir akşam daha çöküyor yorgunluğuma ve umuduma inat!

bir umutsun şimdi bende yaşamaktan hiç usanmadığım
vazgeçmek geliyor şimdi herşeyden delice!
ama gel gör ki olmuyor sevgilim, her şeyin ortasında duruyorsun o masum hallerinle.
ve ben yaşamaya razıyım her şeyi,varsın eksiltsin beni hayattan parça parça!

dağılan parçalarım sende,seninle bütün oluyor,güneş doğarken karanlığa
utandıran buselerin tadı var dudaklarımda,yüzümdeki kızarıklığa inat!