Yürek İşçileri Şiiri - Nesrin Özdemir 2

Hayatın, kitap sayfalarındaki kahramanlarıyız.
Tiyatro sahnesindeki roller gibi, adımız.
Namımız, bir sinema filmi afişinde saklı.
Kimi sahne; siyah beyaz, kimisi renkli.
Düşlere kurduk saatlerimizi.
Köşebaşı sokakların, karanlığına gizlendik.
Kimi zaman da, sokak lambalarının ışığında ısındık.
Kızıl, sarı, siyah saçlarımıza karanfiller taktık.
Mor çiçekli entariler giydik, neşeli anlarımızda.
Kuytuluğunda bile ıslandık, yağmurların.
Güneşimizi, saklı bahçelerde açtırdık.
Esaslı hikâyeler yazdık, lirik maceralar...
Hayat defterimizin ucunu kıvırdık, bilmeden.
Geceleri, hüzne mumlar yaktık.
Adını ezberlediklerimizi,
Mum ışığında küle çevirdik!?
Tozu dumana katan, haykırışlara sığındık.
Dilimizi, tövbelere pelesenk ettik.
Yarınlarımıza baktık, bugünden.
Hasretleri bir gurbet valizinde,
Sıla türküsüyle yaktık.
Ve bizler kim miyiz şimdi?...
O, ucu kıvrık defterde, kendine halâ,
Yer bulmaya çalışan, ağır yürek işçileriyiz.