Hangi noktada duyuyordu insan insanı?
Noktası konulmuş duyuşlarda mı?
Yoksa konusu noktalanmamış ifadelerde mi?
Yoksa noktası konulmamış hayata izahsız kalmakta mı?
Hangimiz duyuyorduk aynı anda peki?
Kimi sevgiyi duyuyordu ötelere uzanan yankıydı sesi.
Kimi nefreti duyuyordu nefsi kendi nefretinin sesiydi.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta