Yürek Durağı Şiiri - Hülya Korkmaz

Ben seni beni en son bıraktığın yerde
yolcusu birtek ben olan
o yürek istasyonunda bekleyeceğim seni,
belki gelirsin umuduyla.
Kim bilir bu yorgun yıllar yine birleştirir bizi,
ya derme çakma kasaba duraklarında,
yada kasabanın yolcusu birtek ben olan,
o yürek istasyonunda.

Şiirlerin bana emanet,
Her okuduğumda kulağında bir rüzgar esecek,
Ve seni beklediğimi hissedeceksin.
Ellerim senin yokluğunu dokuyor halılara,
Nakış nakış işliyorum yıldızlarla gökyüzüne,
her gece seni.
Kim bilir belkide son değildir,
Yeni bir başlangıçtır bu bizim için.
İçimde fırtınalar kopuyor,
Seni birdaha görmeden göçüp gidersem korkusu,
Yüreğimde kocaman bir yük.

Bekletme beni fazla.
Bütün yollarını bana çevir.
Ben seni bekliyor olacağım,
yolcusu birtek ben olan o yürek durağında.
Güzel bir melodi esiyor rüzgar,
Yüreğimde tarifi zor bir heyecan,
Etrafımda rengarenk çiçekler,
Senin kokunu getirsin bana yelin,
Ben seni bekliyor olacağım,
Beni en son bıraktığın o yürek durağında.