Mevsim kış, günlerden Pazar.
Yağmur sesleri bastırır gecenin sessizliğini,
Şıp şıp şıp…
Ruhum tarumar, sabaha yol alan gecede.
Uyku sensizliğin kolunda kelepçe,
Sense korkularına mahkûm…
Suskunluğun yüreğimde isyan şimşeği.
Düştüğü yerde sessiz çığlık olur,
Devasız bir dert gibi yakar içimi.
Sorular, nedenli nedensiz sorular,
Hüzün yağmurlarıyla ıslatır ruhumu.
Sense hangi cevabın girdabında…
Mevsimsiz vakitlerde garip bir bülbüldür yüreğim.
Hangi gecenin sabahında açar gülüm?
Ne zaman çözülür lâl olmuş dilim?
Sevda bahçeleri sensiz solarken,
Hangi saatte şakır gönül kuşum?
Sense hala kararsızlık dergâhında…
Papatya falında soldurma sevgi gülünü!
Bırak yüreğindeki ateş kor olsun,
Sarsın kalbin, kalbimdeki Sen’i.
Aşkın vuslatıyla hayat bulsun,
İçimdeki çocuğun tensiz bedeni.
Sen ben ol, bense sende yok olayım…
11.02.2018 saat:06.42
Kayıt Tarihi : 13.3.2019 17:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!